Mübarek ramazan ayını bitirdik, Allah sağlıklı ve huzurlu bir şekilde nice ramazanlar yaşatmayı cümlemize nasip etsin, Ancak; şu mübarek günlerde Türkiye’de olup bitenleri tek tek inceleyin ve yazdığım bu yazıma hak vereceğinize yürükten inanıyorum.
Herkes birbirini kandırmak ve kazıklamak peşinde, Hani en yüce dine sahiptik ve peygamber efendimizin ümmetiydik ya, hani bin asır neslin Alpaslanların, Fatihlerin, Yavuzların, Kanunilerin torunlarıydık ya, ne oldu bizim kişiliğimize, bizim karakterimize, ben şimdi eskilerin deyimi ile yok olma tehlikesi olan ve yok olmasına vesile olan kötü düşünceleri, kaybolmuş insanlığı, kişiliği ve topluma karşı saygıyı arıyorum.
Millet olarak, Türklük gururu, şuuru ve İslam ahlak ve faziletimize ne oldu? Evet; hem bu ülke İslam’ın kalesidir, Müslümanım şükürler olsun diyerek diye başı dik gezebilen dürüstlükten, hoşgörüden taviz vermeyen, verdiği sözün arkasında durabilecek ve bunun hesabını iyi yapabilecek insanlar arıyorum.
Ramazan ayını bitirdiğimiz şu günlerde komşusu aç iken tok yatan bizden değildir diyen hadisi şerifi özünde ve ruhunda inanmış insanları arıyorum. Söyler misiniz akşam işinden evine gelirken fakir ve yoksul olduklarını bildikleri halde, kaç komşusunun hal ve hatırını sorarak geliyorsunuz.
Elinize ufak bir hediye alıp ayda kaç hastayı ziyarete gittiniz. Oturduğunuz sitede veya apartmanda kaç kişiyi tanıyorsunuz. Şimdi ben memleketim olan Korgun’da en yüksek seviyede bulunan, destur demeden girebileceğim, aç karnımı teklifsiz doyurabileceğim burada benim evim sayılır diyerek huzurlu yatabileceğim, hanelerinde bulunan kadını erkeği ailemden birisi sayıp sevebileceğim komşularımı, yaşadığım başka şehirlerde de sayacağım ve seveceğim komşularımı arıyorum.
Evet ben insanlığı arıyorum kardeşim, yozlaşmış olan insanlığı aramak benim hakkım. Selam verirken bile acaba versem mi vermesem mi? bizden mi, yoksa o bana yabancı mı? diye hayıflandığım insanlığı arıyorum,
Toplum olarak hep “ah nerede o insanlar” der dururuz. Kiminle konuşsak herkes “nerede o eski günlerimiz” der.
Gençlerimiz akrabalarını tanımıyorlar, yaşlılara saygı kalmamış, gençler yaşlılara yer vermiyor. Otobüste şikayet ediyoruz, “gençlik ne hale geldi, yaşlılara saygı kalmadı” diye. Kendimize bir soralım bu gençler kimin çocukları? Bunları kim yetiştirdi? Bu gençler başka ülkeden gelmedi, Bu gençler bizim çocuklarımız. Bu gençleri biz yetiştirdik.
Güzel bir atasözümüz var “Ne ekersen onu biçersin. ”Biz büyüklerimizden gördüklerimizi uygularsak, çocuklarımızda bunları görecek onlarda eski geleneklerimizi bizim gibi kutlayacaklardır. Geleneklerimize sahip çıkacaklar. . Devir değişti diyorlar, bu ne biçim devir ki kültürümüzü de değerlerimizi de yok ediyor. Toplum olarak biz nasıl bu hale geldik kendimize bir soralım.
Yani; Benim aradığım, her şeyin kardeşçe paylaşıldığı riyakarlığın olmadığı hakkı ve hukuku bilerek sabır dileyip bize gelen bizdendir. Akıl ve ahlak ile çalışıp bizi geçende bizdendir diyen Ahi Evran desturunu arıyorum.
Yani edep erkan sahibi insanları arıyorum.
******
Edeptir, insanlıktır derken lafı uzattık. Çenemiz kapanmadı. Bana okuyucularım “yazılarınız çok güzel ama şunu fazla uzatmadan yazsanız mümkün mü” diyorlar.
Her olayı iki, üç satırla anlatacak kadar akıllı değilim ki…
Eeeeeee !...
Eee si çeneyi kapatma zamanı geldi değil mi?
Allah cümle inananlara Kelime-i Şahadet getirerek çene kapamayı nasip eylesin. Rabbim bütün Müslümanlara hayırlı, huzurlu, sevgi ve barış dolu bir Ramazan Bayramı geçirmeyi nasip eylesin.
Başta kendi akrabalarım ve yakınlarım, okuyucularım olmak üzere tüm değerli Dost ve Arkadaşlarımın, hayatta bir kez olsun selamlaşmış olduğum herkesin ve bütün ülkemin Mübarek Ramazan Bayramını en içten dileklerimle kutluyorum. Rabbim böyle sağlıklı Kurban Bayramına ulaşmayı da nasip eylesin.
Sağlık ve mutluluk dileklerimle görüşmek üzere hoşça kalın,
Necati Keskin
FACEBOOK YORUMLAR