Avrupa, Türkiye'yi Yeni Kabadayı mı Yapmak İstiyor?

Avrupa, Türkiye’yi Yeni Kabadayı mı Yapmak İstiyor?

Sümeyra Türk – Ankara Kulisi

Ankara’dan selamlar.

Ankara diplomasisi son günlerde Avrupa trafiğini yakından izliyor.

Önce İngiltere Başbakanı, ardından Almanya Şansölyesi…

Peş peşe gelen bu ziyaretler, “Avrupa ne planlıyor, Türkiye’den ne bekliyor?” sorusunu yeniden gündeme taşıdı.

Ukrayna–Rusya savaşı, Avrupa’nın kendi güvenlik reflekslerinin ne kadar zayıf olduğunu çıplak biçimde gösterdi.

NATO var, ama sahada yok.

Avrupa Birliği var, ama irade yok.

Silah ve mühimmat üretimi var, ama siyasi cesaret yok.

Bu boşluğun ortasında Avrupa’nın gözü yeniden Türkiye’ye çevrildi.

Üstelik bu kez “müttefik” değil, “kalkan” olarak…

Türkiye’ye yıllardır kapılarını kapatan, üyelik müzakerelerini donduran, insan hakları üzerinden ders vermeye çalışan Avrupa, şimdi “sen bizimle olmalısın” diyor.

Ama nasıl?

Mühimmat satmıyor, ama uçak satışı için kapı aralıyor.

Ekonomik iş birliği teklif ediyor, ama stratejik ortaklıkta kıvranıyor.

Avrupa, Türkiye’yi Rusya karşısında yeni “kabadayı” rolüne zorluyor.

Yani bir tür “cephe bekçisi” – tıpkı Soğuk Savaş yıllarındaki gibi.

Ama bu kez fark şu: Türkiye artık 1980’lerin edilgen devleti değil.

Ne NATO’nun koşulsuz piyonu, ne de Avrupa’nın kapısında bekleyen öğrenci.

Üstelik Türk halkı artık gerçekten AB’ye girmek istiyor mu, o da ayrı bir muamma.

Ankara bugün oyun kurucu olmak istiyor;

Avrupa ise hâlâ Türkiye’yi bir “oyun taşı” sanıyor.

İşte asıl çelişki burada.

Avrupa, Türkiye’yi gerçekten yanına almak istiyorsa; siyasi eşitliği, ekonomik ortaklığı ve kültürel itibarı tanımak zorunda.

Aksi takdirde Türkiye kendi yolunu çizecek ve o yolun haritası artık Brüksel’de değil.

Tehdit kapıya dayandı.

Rusya Avrupa’ya bakıyor;

Avrupa hâlâ Türkiye’ye nasıl bakacağını çözemiyor.