NÜKTE: Tembelin Kabul Ettiği Teklif!

Şükür Üç Kısımdır

Allâhü Teâlâ’nın ihsan ettiği nimetlere şükür üç kısımdır:

Lisanın şükrü, nimeti vereni methetmek, ona hamd ve şükretmektir.

Âzâların şükrü, nimeti veren Allâhü Teâlâ’ya itaat etmektir.

Kalbin şükrü de nimetleri verenin kim olduğunu bilmektir. İşte bu son kısım, şükürde diğerlerinin aslıdır, o olmadan diğerleri muteber olmaz.

Kâmil insan, şükrün her nevini kendinde toplar. Evliyâdan bir zât demiştir ki:

Allâhü Teâlâ, sana lisan nimeti verdi, onu ancak Allâh’ı zikirle meşgul et. Göz verdi, onunla her şeye ibretle bak. Kulak verdi, ancak hakkı işit. Kalp verdi, onu, ancak marifet ve dâimî râbıta ile meşgul et. Zira kalp, nazargâh-ı ilâhîdir.

NÜKTE: Tembelin Kabul Ettiği Teklif!

Tembel bir adam, bir arkadaşına misafirliğe gitmiş. Ev sahibi evde tek başına olduğundan yemek vakti gelince biraz et ve pirinç çıkarıp tembele demiş ki:

Şu eti sen doğra, ben de gidip ocağı yakayım. Seninle, bir etli pilav pişirelim, olmaz mı?

Ben et doğramasını bilmem.

Öyleyse şu pirinci ayıkla.

O da elimden gelmez!

Ev sahibi, hepsini kendi yapmış. Yemek piştikten sonra, demiş ki:

Kalk, bari sofrayı kuruver.

Birader, sofrayı nasıl kurarlar, onu da bilmem!

Ev sahibi, sofrayı da kendisi kurup tabakları koyduktan sonra:

Gel, yemek yiyelim, deyince tembel, o anda yerinden fırlayıp sofraya oturmuş:

Her teklifini reddettim. Bunu da reddedersem olmaz, gücenirsin, demiş.